بی‌ بهانه دوستت میدارم

همیشه بعد از هر دردی به این فکز میکنم مهم حجم دردی که میکشیم نیست مهم تکیه گاههایی است که برای رویا رویی با درد برای خود ساخته ایم گاه آنقدر محکمند که تحمل هر رنجی را آسان می‌کنند و و حتی اگر درد تا مغز استخوانت را بسوزاند میدانی کسی جایی هر چند دور ایستاد ه تا تو زمین نخوری.کسی که با همه بغص فروخورده ات میتوانی خودت را فرو کنی در آغوشش و پر بشی از حس آرامش و امنیت انگار هیچی نیست.حالا هر چند در تمام گفتگوها حرفهایمان گاهی برای دیگری بغص شود باز هم دستهای تو برای همه اعتماد من کافیستکاش الان اینجا بودی و از دستهای من بالا میرفتی خودت را پرتاب میکردی توی دلم توی سرم   و تمام دلتنگی هایم را تمام رنج این روزها را برمی‌داشتی و قطره قطره از چشمهایم بیرون می‌ریختی. آخ دلتنگم و با هیچکس میل سخن نیست کاش بودی 

باران که ببارد و هوا مه آلود و دلگیر هم که باشد دلتنگی آوار می‌شود روی حجم وسیعی از قلبت و دلت می‌خواهد روی تمام شیشه های بخار گرفته این شهر بنویسی از همهٔ آن چیزی که حتی قلبت برای نگه داشتنش کوچک است باران که ببارد و یک خیابان دراز هم باشد و تو تنها باشی تنهایی ات عمیق تر میشود و پر رنگتر و ادمها نمناکتر می‌شوند و غمگین تر اما من با خودم عهد کرده ام باران که ببارد رنگی ترین روسری ام را سر کنم و تمام خیال تو را لابه لای موهایم پنهان کنم و هر کجا که بودم چه در حجم سیاه این شهر چه در رنگی پا کوب های کوه سرشار از شوقی بی پایان با خودم شعر بخوانم و بروم و هر بار انگشت‌انم  را در خیسی موهایم هی تاب دهم و با خیالت خوش باشم من یاد گرفته ام حتی اگر نباشی و در همهمه تمام آدم‌های اطرافت گم شوی و مرا بخاطر نیاوری  تو رادر وسعت بزرگ دنیای کوچکم بسازم و با خیال تو چه دردر کوچه پس کوچه های این شهر چه در بیکرانگی دشت‌ها و کوهها قدم بزنم "حتی اگر آدم‌های دیگری جای مارا در قصه آن دیگری گرفته باشند" من ساختن را خوب یاد گرفته ام و به قول قیصر امین پور "حتی اگر نباشی می افرینمت چونان که التهاب بیابان سراب را" هنوز باران می‌بارد و من دلگیر نیستم. 

 

 

دل می‌بندیم، نزدیک می‌شویم ودور می‌شویم، در فاصله مشتاق تر یم  و در دیدار ها دلتنگ تر  و میان هجوم همه فکرها و بیهودگی این روزها تمام لحظه های نبودنت را گره میزنم بهم تا فاصله کوتاه تر شود که می‌دانم هم نزدیکی و هم دور و  دلم را گره میزنم به چشمهات وقتی کی نگاه می‌کنی تا این روزها را با همین خیال‌های دور زندگی کنیم که گاهی زندگی با یک خیال می ارزد به تمام بودنها و با خودم زمزمه میکنم "مارا به جز خیالت فکری دگر نباشد"