دلتنگم و با هیچکس م میل سخن نیست

همیشه بعد از هر دردی به این فکز میکنم مهم حجم دردی که میکشیم نیست مهم تکیه گاههایی است که برای رویا رویی با درد برای خود ساخته ایم گاه آنقدر محکمند که تحمل هر رنجی را آسان می‌کنند و و حتی اگر درد تا مغز استخوانت را بسوزاند میدانی کسی جایی هر چند دور ایستاد ه تا تو زمین نخوری.کسی که با همه بغص فروخورده ات میتوانی خودت را فرو کنی در آغوشش و پر بشی از حس آرامش و امنیت انگار هیچی نیست.حالا هر چند در تمام گفتگوها حرفهایمان گاهی برای دیگری بغص شود باز هم دستهای تو برای همه اعتماد من کافیستکاش الان اینجا بودی و از دستهای من بالا میرفتی خودت را پرتاب میکردی توی دلم توی سرم   و تمام دلتنگی هایم را تمام رنج این روزها را برمی‌داشتی و قطره قطره از چشمهایم بیرون می‌ریختی. آخ دلتنگم و با هیچکس میل سخن نیست کاش بودی